Gezonde moeder

Opkomen voor jezelf en hulp zoeken voor lichamelijke en geestelijke gezondheidsproblemen na de bevalling kan moeilijk of ongemakkelijk zijn. Lees hieronder de ervaringsverhalen van Mariska en Yvonne. Ze deden mee aan de MAMMI-studie en vertelden ons hoe ze zich voelden toen ze met een dokter spraken over de gezondheidsproblemen die ze hadden na de bevalling.

Mariska’s verhaal

Ik denk dat vrouwen die net moeder zijn geworden vinden dat ze blij moeten zijn omdat ze een gezonde baby hebben gekregen. Ze hebben daarom de neiging hun eigen gezondheid een beetje te negeren. Ook weten ze te weinig over gezondheid na de bevalling en zit er soms ook nog een negatief vooroordeel aan vast. Je gaat ervan uit dat wat je doormaakt normaal is nadat je een baby hebt gekregen. Daarnaast schaam je je ook om te praten over problemen zoals incontinentie, seksualiteit en geestelijke gezondheid na de bevalling.

Mijn dokter vertelde me dat een gezonde vrouw willen zijn niet betekent dat je de gezondheid van je baby minder belangrijk vindt. Je moet ook goed voor jezelf zorgen, niet alleen voor je baby! Ik vond het erg geruststellend om te horen dat mijn baby en ik allebei belangrijk zijn!

Je dokter en je verloskundige hebben alles al gezien, dus er is niks om je voor te schamen of om bang voor te zijn. Het kan helpen om vooraf op te schrijven welke vragen je hebt bij je 6-weken nacontrole bij de verloskundige of gynaecoloog. Als je het hebt opgeschreven kan het je de moed geven om het ook echt te bespreken met ze.

De meeste klachten kunnen worden verholpen of op zijn minst kunnen ze verbeteren als je hulp van de juiste zorgverlener krijgt. Als je dokter of verloskundige zelf niet kan helpen, dan kan je in ieder geval doorverwezen worden naar diegene die dat wel kan.

Yvonne’s verhaal

Na de geboorte van mijn baby stond ik voor de ontmoedigende uitdaging om mijn postnatale angsten onder controle te krijgen. De eerste dagen na de bevalling had ik last van de gebruikelijke kraamtranen. Ik was geïrriteerd en kon huilen om alles! Dit ging na een week of zo weer over. Een paar weken laten kwamen deze gevoelens weer terug! Ik had het gevoel dat alles teveel was. Ik stond voortdurend op scherp en had altijd te weinig tijd. Ik had het gevoel dat het huishouden perfect in orde moest zijn, dat het eten op tijd op tafel moest staan en dat de baby en ik er ook nog eens toonbaar uit moesten zien.

Postnatale angst heeft een enorme invloed gehad op mijn gezinsleven en op mijn relatie met mijn man, mijn ouders en mijn vrienden. Ik was een gesloten boek voor ze. Ik heb veel geluk gehad dat ik enorm veel steun van mijn man en mijn ouders heb gehad, maar het voelde voor mij nog steeds alsof ik alles alleen deed. Ik voelde me geïsoleerd. Mijn familie kon zien dat ik gespannen was (ik was geobsedeerd door het schoonmaken van het huis), maar toen ze vroegen of alles goed met me ging, gaf ik ze het standaard antwoord: “Alles is goed, het gaat vanzelf wel weer over”.

Van binnen schreeuwde ik om hulp. Ik wilde gewoon iets waardoor het gevoel van angst weg zou gaan. Iets waardoor ik wat tijd voor mezelf zou hebben, zodat ik het huishouden weer een beetje onder controle zou krijgen. De ene vieze luier volgde de andere vieze luier in sneltreinvaart op. Dan weer een flesje, een enorme stapel was die gestreken moest worden……Het werd gewoon teveel. Ik kon het niet aan, ik hield het niet vol…. .

Ik wist dat er iets niet klopte. Ik had een prachtige baby, een mooie toekomst in het verschiet, iemand om voor te zorgen en te koesteren….. Maar elke ochtend werd ik huilend wakker en zag ik als een berg tegen de dag op.

Tot ongeveer 6 weken na de bevalling kun je terecht bij je verloskundige. Aan het einde van die 6 weken heb je in de meeste gevallen een afsluitende afspraak met je verloskundige en kun je je zwangerschap en bevalling nog een keertje doorspreken. De verloskundige doet nog een medische check-up (bloeddruk, bekkenbodem, mogelijke hechtingen) en je kunt het over de toekomst hebben. In de dagen voordat mijn nacontrole gepland stond, noteerde ik hoe ik me voelde (ik had nog steeds last van vergeetachtigheid door de zwangerschap en had briefjes waar ik alles op schreef nodig om dingen te onthouden). Bij de afspraak met de verloskundige vertelde ik hoe ik me voelde. Ze was erg begripvol en we hadden een goed gesprek. We hadden het over hoe ik mijn angsten aan kon pakken en welke opties ik had.

In mijn geval stuurde ze me door naar mijn huisarts. Ze dacht dat ik baat zou kunnen hebben bij een lage dosis antidepressiva en gesprekken met de praktijkondersteuner huisarts GGZ (POH-GGZ). Het zou pittig worden, maar ik wist dat ik iets aan mijn angsten moest gaan doen.

Toen ik thuiskwam belde ik meteen met mijn huisarts. Ik kon snel terecht en dat was het begin van de weg naar me beter voelen. Mijn huisarts was ontzettend begripvol en liet me heel duidelijk merken dat wat ik meemaakte niet uitzonderlijk was en dat het echt goed zou komen. De gesprekken met de POH-GGZ hielpen me enorm. Zij liet me weten dat je niet altijd de perfecte moeder, echtgenoot of partner hoeft te zijn. Dat je huis niet altijd brandschoon hoeft te zijn en dat het veel prettiger is om jezelf haalbare doelen te stellen en mee te bewegen met hoe je dag gaat. Het was fijn om mijn gedachten en gevoelens te kunnen delen met iemand die geen onderdeel was van mijn thuissituatie of netwerk. Je hoeft nooit te denken “o, dit had ik beter niet kunnen zeggen!” of je af te vragen of het niet verkeerd opgevat wordt. De antidepressiva hielpen ook. Ik heb ze maar kort geslikt, maar ze gaven me net dat steuntje in de rug dat ik nodig had toen het echt slecht ging met me.